زمان حال ساده
در زبان انگلیسی زمان حال ساده معمولا سه کاربرد اصلی دارد:
- چیزی که در زمان حال صحیح است
- چیزی که همیشه اتفاق می‌افتد (چیزی که قبلا انجام شده، هم اکنون انجام می‌شود و در آینده نیز انجام خواهد شد)
- حقایق علمی
نکته‌ی مهم برای زمان حال ساده این است که با همه‌ی اشخاص یکسان برخورد می‌کنیم غیر از سوم شخص مفرد که قضیه‌ی آن فرق دارد و تافته‌ی جدا بافته است.
جملات مثبت Affirmative Statements
خب اول از هر چیزی بریم سراغ ساختار جملات و افعال در زمان حال ساده به صورت مثبت.
حالت اول
به صرف فعل come در زمان حال ساده توجه کنید:
| اول شخص مفرد | من می‌آیم | I come |
| دوم شخص مفرد | تو می‌آیی | You come |
| سوم شخص مفرد | او/آن می‌آید | She/He/It comes |
| اول شخص جمع | ما می‌آییم | We come |
| دوم شخص جمع | شما می‌آیید | You come |
| سوم شخص جمع | آن‌ها می‌آیند | They come |
همانطور که مشاهده می‌کنید برای اول شخص مفرد و جمع، دوم شخص مفرد و جمع و سوم شخص جمع از فعل به صورت کاملا ساده و بدون هیچ تغییری استفاده می‌کنیم. اما برای سوم شخص مفرد از فعل به علاوه‌ی حرف s استفاده می‌شود.
حالت دوم
اما برای برخی افعال ممکن است به جای حرف s از دو حرف es استفاده کنیم.
به صرف فعل go در زمان حال ساده توجه کنید:
| اول شخص مفرد | من می‌روم | I go |
| دوم شخص مفرد | تو می‌روی | You go |
| سوم شخص مفرد | او/آن می‌رود | She/He/It goes |
| اول شخص جمع | ما می‌رویم | We go |
| دوم شخص جمع | شما می‌روید | You go |
| سوم شخص جمع | آن‌ها می‌روند | They go |
پس در زمان حال ساده برای سوم شخص مفرد دو حالت ممکن است اتفاق بیافتد اما فقط این نیست. بلکه یک حالت دیگر نیز وجود دارد آن هم هنگامی که فعل به حرف y ختم شود. در این حالت اگر قبل از y یک حرف صدادار وجود داشته باشد فقط از s استفاده می‌کنیم اما اگر قبل از آن حرف بی‌صدا وجود داشت باید حرف y را حذف کرده و به جای آن از ies استفاده کنیم.
حالت سوم
به صرف فعل study در زمان حال ساده توجه کنید:
| اول شخص مفرد | من مطالعه می‌کنم | I study |
| دوم شخص مفرد | تو مطالعه می‌کنی | You study |
| سوم شخص مفرد | او/آن مطالعه می‌کند | She/He/It studies |
| اول شخص جمع | ما مطالعه می‌کنیم | We study |
| دوم شخص جمع | شما مطالعه می‌کنید | You study |
| سوم شخص جمع | آن‌ها مطالعه می‌کنند | They study |
در این مثال به آن دلیل که قبل از حرف y یک حرف بی‌صدا (d) وجود دارد باید y را حذف کرده و به جای آن از ies استفاده کرد.
دو فعل بی‌قاعده
غیر از این قوانین که مشاهده کردیم برای دو فعل have و be قوانین متفاوتی وجود دارد.
to have
فعل have برای سوم شخص مفرد بی‌قاعده است چرا که به جای آن از has استفاده می‌کنیم.
به صرف فعل have در زمان حال ساده توجه کنید:
| اول شخص مفرد | من دارم | I have |
| دوم شخص مفرد | تو داری | You have |
| سوم شخص مفرد | او/آن دارد | She/He/It has |
| اول شخص جمع | ما داریم | We have |
| دوم شخص جمع | شما دارید | You have |
| سوم شخص جمع | آن‌ها دارند | They have |
to be
حالا بریم سراغ فعل پرکاربرد be که کلاً متفاوت از سایر افعال است و ساز خودش را دارد چرا که این فعل در زمان حال ساده به کلی برای همه‌ی اشخاص عوض می‌شود.
به صرف فعل be در زمان حال ساده توجه کنید:
| اول شخص مفرد | من هستم | I am |
| دوم شخص مفرد | تو هستی | You are |
| سوم شخص مفرد | او/آن هست | She/He/It is |
| اول شخص جمع | ما هستیم | We are |
| دوم شخص جمع | شما هستید | You are |
| سوم شخص جمع | آن‌ها هستند | They are |
همانطور که مشاهد کردید فعل be در زمان حال ساده به سه حالت تبدیل می‌شود. برای اول شخص مفرد am، برای سوم شخص مفرد is و برای سایر اشخاص (یعنی اول شخص جمع، دوم شخص مفرد و جمع و سوم شخص جمع) are می‌شود.
گویی که این فعل در فارسی هم ساز جداگانه‌ای دارد چرا که در صرف فعل‌های قبلی در فارسی از "می" استفاده کردیم اما برای این فعل از "می" استفاده نمی‌کنیم.
جملات منفی Negative Statements
خب، آماده‌ای بریم سراغ منفی کردن؟ برای منفی کردن جملات در زمان حال ساده افعال به دو دسته تقسیم می‌شود: یکی فعل be و دومی سایر افعال (به یاد دارید که be ناز و اطوار خودش را دارد).
برای همه‌ی افعال غیر از be منفی کردن یکسان است چه آن فعل برای سوم شخص مفرد s بگیرد، es بگیرد یا حرف y آخر آن به ies تبدیل شود. برای همه‌ی آنان یک اتفاق یکسان می‌افتد و آن این است که برای همه‌ی اشخاص (حتی سوم شخص مفرد) فعل اصلی را به صورت کاملا ساده می‌آوریم اما قبل از آن باید از فعل کمکی do یا does به علاوه‌ی not استفاده کنیم. احتمالا می‌توانید حدس بزنید که برای کدام اشخاص از do و برای کدام از does استفاده می‌کنیم، نه؟
حالت اول
به حالت منفی صرف فعل play در زمان حال ساده توجه کنید:
| اول شخص مفرد | من بازی نمی‌کنم | I do not play |
| دوم شخص مفرد | تو بازی نمی‌کنی | You do not play |
| سوم شخص مفرد | او/آن بازی نمی‌کند | She/He/It does not play |
| اول شخص جمع | ما بازی نمی‌کنیم | We do not play |
| دوم شخص جمع | شما بازی نمی‌کنید | You do not play |
| سوم شخص جمع | آن‌ها بازی نمی‌کنند | They do not play |
همانطور که می‌بینید برای همه‌ی اشخاص غیر از سوم شخص مفرد از do not و برای سوم شخص مفرد از does not استفاده می‌کنیم.
در زبان انگلیسی اکثر افعال کمکی حالت مخفف یا کوتاه شده نیز دارند. مخفف do not می‌شود don't و مخفف does not می‌شود doesn't. در مکالمات روزمره معمولا از مخفف‌ها (don't & doesn't) و در نوشتار رسمی از شکل کامل (do not & does not) استفاده می‌کنیم.
حالت دوم
خب بریم سراغ فعل be که گفتیم با همه‌ی افعال دیگر فرق دارد. به حالت منفی صرف فعل be در زمان حال ساده دقت کنید:
| اول شخص مفرد | من نیستم | I am not |
| دوم شخص مفرد | تو نیستی | You are not |
| سوم شخص مفرد | او/آن نیست | She/He/It is not |
| اول شخص جمع | ما نیستیم | We are not |
| دوم شخص جمع | شما نیستید | You are not |
| سوم شخص جمع | آن‌ها نیستند | They are not |
توجه کنید که برای فعل be از افعال کمکی do و does استفاده نمی‌کنیم. بلکه به خود فعل تبدیل شده‌ی be یعنی am, is, are واژه‌ی not را اضافه می‌کنیم.
حالت‌های مخفف to be
حالت مخفف am فقط به یک حالت است، اما برای is و are دو حالت وجود دارد که می‌توانید این‌ها را در جدول زیر ببینید.
| I'm not | I am not | |
| You aren't | You're not | You are not |
| She/He/It isn't |
She's not/He's not/It's not |
She/He/It is not |
| We aren't | We're not | We are not |
| You aren't | You're not | You are not |
| They aren't | They're not | They are not |
جملات پرسشی Yes/No Questions
در زبان فارسی یکی از کلمات پرسشی "آیا" است که جواب آن معمولا "بله یا خیر" است. در زبان انگلیسی یک سری از سوال‌ها که پاسخ آن‌ها "بله یا خیر" است به Yes/No Questions معروف هستند. برای ساخت این جملات پرسشی در زمان حال ساده دو حالت وجود دارد: یکی برای فعل be و دیگری برای سایر افعال.
حالت اول
به نحوه‌ی ساخت جملات پرسشی با استفاده از فعل work توجه کنید:
| اول شخص مفرد | آیا من کار می‌کنم؟ | ?Do I work |